De Wilde Wijngaard heeft de ambitie om biologische wijnen te maken door schone wijnbouwtechnieken toe te passen, door praktijkvoorbeelden te ontwikkelen en deze kennis te delen. Door af te zien van bestrijdingsmiddelen, ook geen kopersulfaat, ontstaat een rijke biodiversiteit en krijgen de wijnstokken een hogere weerstand tegen schimmelziekten. Met als resultaat een natuur-zuivere en vooral lekkere ‘Wilde Wijn’.
De keerzijde van wijnbouw
Wijnbouw blijft wereldwijd voorlopig nog de meest vervuilende agrarische bedrijfstak. Buitenlandse biowijnbouw is in dat opzicht maar weinig beter, met het langdurig en hardnekkig blijven gebruiken van kopersulfaat en zwavel als bestrijdingsmiddelen tegen schimmelaantasting. Aan zulke feiten denk je liever niet als je net van een heerlijk glas wijn geniet. Ook denk je maar even niet aan de resten bestrijdingsmiddel die je op datzelfde moment binnen krijgt. Als de belangrijkste oorzaken van deze milieu- en product-vervuiling noemen we hier:
- de inrichting van wijngaarden als monocultuur,
- een gemiddeld te hoge productie per plant,
- de inzet van bodemleven-schadende bestrijdingsmiddelen en kunstmest,
- bodemverdichting door zware mechanische belasting,
- plant-schadelijke snoeimethoden,
- een hoog energieverbruik
De ontdekking van de schone(re) wijnbouw
De kennis over hoe wijnbouw veel schoner kan (worden) is de afgelopen 20 jaar (weer) beschikbaar gekomen. Maar die kennis wordt in de praktijk en ook in Nederland nog weinig benut. Min of meer begrijpelijk, want de gemiddelde (buitenlandse) wijnboer kan zijn vervuilende aanpak maar moeilijk veranderen vanwege zijn sterk vervuilde en dode bodem. Daarnaast heeft hij te maken met hoge kosten, tegenwerkende regelgeving, ontbrekende praktijkvoorbeelden, en met hiaten in zijn kennis.
